Engelliye engel olma

Engelliye engel olma

Merhaba Değerli Gönül Dostlarım, Bugün, hepimizin yüreğinde sızlaması gereken bir gerçeği konuşalım… Engelli bireylerin en büyük engeli, sandığımız gibi fiziksel ya da zihinsel sınırlar değil; çoğu zaman onları seven, ama yanlış seven ailelerin farkında olmadan koyduğu duvarlardır.

Düşünün…
Bir evin içinde, sessizce bir köşede oturan bir çocuk… Dışarıdaki hayatı sadece pencereden izleyen, ama ona dokunmasına asla izin verilmeyen bir genç… Yaşı ilerlemiş, yetişkin olmuş ama hâlâ kendi başına bir bardak su alamayan, yemeğini ısıtamayan, dışarıda tek başına yürüyemeyen bir insan… Onun hayatını kim böyle şekillendirdi?

Sevdiğimiz insanlar için hep en iyisini isteriz. Ama bazen sevgimiz, onları hayattan koparan bir zincire dönüşür. “O yapamaz, zorlanır, üzülür, incinir, başaramaz” diye diye onların önüne görünmez duvarlar öreriz. Oysa o duvarları inşa ederken unuttuğumuz bir şey var: Biz her zaman yanlarında olamayacağız. Bugün onun baston kullanmasına izin vermiyorsanız,
Bugün ona kendi başına yemek yapmayı öğretmiyorsanız,
Bugün onu sokağa çıkarmıyorsanız,
Bugün onu insanlarla iletişim kurmaya teşvik etmiyorsanız…

Bir gün bu dünyadan göçüp gittiğinizde, onun ne yapmasını bekliyorsunuz?

Gözlerinizi kapatın ve bir an için düşünün…
Siz artık yoksunuz ve o, alışveriş yapmak için dışarı çıkmak zorunda… Ama yolu bilmiyor. İnsanlardan nasıl yardım isteyeceğini bilmiyor. Parayı nasıl uzatacağını bile bilmiyor. Aç ama yemek yapamıyor. Yolda yürümek istiyor ama bastonunu bile kullanmayı bilmiyor. Üşüyor ama giysisini nasıl düzelteceğini bile bilemiyor…

İşte, o an geldiğinde siz sevginizle koruduğunuzu düşündüğünüz o çocuğunuzu, aslında çaresiz bıraktığınızı fark edeceksiniz. Ama o an geldiğinde, bu gerçeği fark etmesi gereken kişi siz olmayacaksınız… O olacak. Ve işte en acısı da bu!

Onu seviyorsanız, onu gerçekten düşünüyorsanız, bugünden itibaren değişin. Onun hayata dokunmasına, düşmesine, kalkmasına, hata yapmasına, yeniden denemesine izin verin. Çünkü hayat, başkalarına bağımlı olarak yaşanmaz. Ve sevgi, bir insanı hayatın içinde güçlü kılabilmektir.

Bazen sevgi, elini bırakıp yavaşça uzaklaşmaktır… Ki o da yürüyebilsin.
Bazen sevgi, gözlerini kapayıp arkana bakmamaktır… Ki o da kendi yolunu bulabilsin.
Bazen sevgi, “sen yapamazsın” dememektir… Ki o da “ben yapabilirim” diyebilsin.

Unutmayın, siz varken bir şekilde yolunu bulur belki… Ama siz yokken?

İşte en önemli soru bu… Ve bu sorunun cevabını, bugünden hazırlamanız gerekiyor.