1- DÜZ MANİLER

1- DÜZ MANİLER

A

        A canım boz-ala goyun           A canım gemer goyun     
        Yolda yoz ala goyun               Balası emer goyun
        Ağan senin ucundan              Ağam senin yüzünden
        Gözel gız ala goyun               Bağlıyor kemer goyun
        (Yoz: tecrübesiz)          

            A canım göyce goyun        A canım hallı keçi
 Gidersen öyce(1) goyun        Memesi ballı keçi
             Ağam senin ucundan    (2)        Çıkıf gaya başına
             Dolanır beyce goyun            Tutufdu yallı keçi
      (1:önde, 2: yüzünden                (Yallı: halay)
                                                                            
            A canım kürdü goyun            A canım şişeh’ (1) goyun
    Sürünün merdi goyun            Yünü bir döşeh’ goyun
            Ağam senin ucundan            Bulamağı(2) tez yetir
     Héç çekmez derdi goyun        Gırıldı uşah(3) goyun
                          (1: Genç, 2:hayvanın doğum
                        Sonrası ilk sütü, 3: çocuk)

 Aguşgadan daş gelir               Aguşgadan gız bahır
 Humar gözden yaş gelir        Oğlan bağrını yahır
 Seni mene verseler               Kül başına ay gede(1)
  Allah’a da hoş gelir               Ağzından sélih’ (2) ahır
           (Aguşga: Pencere)                 (1: Oğlan, 2: Tükürük)
                                21

Ağaç ağaçtan yüce                   Ağaç attım ağaca
    Dalına çıktı cüce                   Bir kuş vurdum balaca
    Men sana gelerem mi?         Öyle bir yere düştüm
    Ay başı (b) pitli cüce(*)          Ne kapı var ne baca
               (*): Bitli civciv

    Ağaçta narım kaldı            Ağaçta sallanırsan
Torbada darım kaldı             Sallanır ballanırsan
    Aç kaynana kapıyı            Bazen emanet olur
    İçerde yârim kaldı             O yâre yollanırsan

    Ağam menden bar ister        Ağam yâre de gelsin
    Bar deyifde yar ister             Paşam yâre de gelsin
    Ekilmemiş bostandan            Sizin yar sizin olsun
    El değmemiş nar ister            Bizim yâre de gelsin

    Ağ çalının dibinde                 Ağ çalının dibinde 
    Cevize bak cevize                  Taşlara bak taşlara
    Sevdiğime toy olur                Gören Allah’ca desin
    Çeyize bak çeyize                 Kaşlara bak kaşlara
                                            
    Ağ çalının dibinde            Ağ devem düzde gezer
    Tabağa bak tabağa            Tüyü papağım bezer
    Sevdiğim gelin olmuş            Oğlanı gam aparmış(*)
    Duvağa bak duvağa            Dermanı gız da gezer
                            (*): Götürmüş

    Ağ donun(1) ağlı galsın           Ağ goyun gara goyun
    Bacada bağlı galsın                 Tutun çadıra goyun
Sevdin sevdin alamadın              Gurbet elde ölenin
    Cıyarın(2) dağlı galsın             Adını dertli goyun
    (1: Giysi, 2: Ciğerin)

                                22

    Ağ güvercin olaydım            Ağlarım ağlar kimi
    Taş başına konaydım            Derdim var dağlar kimi
    Gelif geçen yolcudan            Felek meni budadı
    Men yârimi soraydım            Verana bağlar kimi
        

    Ağ şalım gara şalım                Ağ tava güm güm eyler
    Dağları dolaşalım                    Üreğim döğün eyler
    Hasret kaldım görmedim         Men gurbete sefilem
    Mektupla buluşalım                 Yârim orda gün eyler

    Ağ tavayı doldurdum                     Ağ taya sarı taya
    Doldurdum dalda(1) durdum        Yel vurdu töh’dü çaya
    El gızından ötürü                           Emek verip yar sevdim
    Anama dalda(2) durdum                Emeğim gétdi zaya
        (1: arkada, 2: karşı)            (Taya: ot yığını)

    A kızım nazlı goyun                      Ak koyun alayınan
    Garaca gözlü goyun                      Ot yığdım kolayınan
    Pendiri(1) kesme-kesme                Koçlar seni bulanda
    Gatığı(2) üzdü (3)goyun                 Kış gelir belayınan
        (1: peyniri, 2: yoğurdu, 3: yağlı)
                                                                               

    Akşamüstü oluptu                Alabalık sudadı(r) 
    Dama tüsdü doluptu            Gözleri uykudadı
    Kara yağız has oğlan            Kasıf demeyin yara
    Gene dostum oluptu            Kasıf goyan Huda’dı
        (Tüsdü: duman)                (Kasıf: Fakir)
    

Al alma allanıpdı                       Al almayı dişedim
    Dalında sallanıpdı                 Sapını gümüşledim
    Menim sevdiğim oğlan          Gardaş geldi vermedim
    Dul gıza bağlanıpdı               Yar geldi bağışladım
                                23
Devam Edecek...